Ukus ima glavnu ulogu prilikom izbora hrane.
Zajedno sa drugim čulima, ključan je u donošenju odluke o tome da li će potencijalna hrana biti prihvaćena ili odbijena, istovremeno osiguravajući unos dovoljno hranljivih materija. Kod ljudi, kao i kod mnogih životinjskih vrsta, ukus ima dodatnu vrednost doprinosa opštem zadovoljstvu i uživanju u hrani ili piću. Pet osnovnih ukusa uključuje: slatko, kiselo, gorko, slano i umami (soja sos, parmezan i slično).
Slatkoća je prepoznata kao jedan od „osnovnih ukusa“ koji detektuju senzorni receptori prisutni u usnoj duplji. Stručnjaci smatraju da se urođeno prihvatanje slatkog i odbacivanje gorkog razvilo kroz prirodnu evoluciju, pripremajući mlade da spontano prihvate izvore energije i da odbace potencijalno toksične gorke supstance.
LJudski apetit za slatko je urođen, izražen je čak i pre rođenja, i obuhvata sve uzraste i kulture širom sveta, što čini slatkoću sastavnim delom ljudske ishrane. U vremenu kada oko 2 milijarde ljudi pati od prekomerne težine, zdravstvene organizacije širom sveta preporučuju da se unos šećera smanji na manje od 10 posto ukupnog dnevnog energetskog unosa za ljude svih uzrasta. Kontrola slatkog je ključna iz perspektive ishrane i javnog zdravlja.
Niskokalorijski zaslađivači nude efikasan metod smanjenja gustine energije odabranih namirnica, uz istovremeno održavanje njihove nutritivne vrednosti. Zamena proizvoda uobičajenih kalorijskih vrednosti za njihove niskokalorijske opcije može biti korisno sredstvo u ishrani i velika pomoć u smanjenju težine ili planovima za njeno održavanje.
